جوان دارای دو خوصوصیت ویژه در دوران جوانی خودش هست. یکی احساسات پرشور و یکی هم قدرت فوق العاده. وقتی این دو خصوصیت جوان باهم ترکیب میشه، یه انرژی پتانسیل در او ایجاد میکنه به نام هیجان.

      هیجان یه چیزیه که تا جوانی هست اون هم هست و به هیچ وجه نمیشه هیجان رو از جوان گرفت. اگه بخوایم هیجان رو از جوان بگیریم در واقع جوانی رو از او گرفتیم. چون وقتی هیجان در جوان از بین بره جای خودشو به افسردگی میده و در نهایت پیری زود رس رو از نظر روحی به دنبال داره. اگر هم بخوایم در مقطعهایی مجال تخلیه هیجان رواز جوان بگیریم، پتانسیلهای هیجان روی هم انباشته میشه و به صورت یه عقده در میآد و نهایتا  تو یه مقطع نامطلوب کار رو به انفجار میکشونه.

      اما دو تا کار میشه با هیجان کرد. یکی تعدیل هیجان و دیگری جهت دادن به اون.

      تعدیل هیجان باعث میشه که عکس العملهای نامطلوب رفتاری ناشی ازافراط  در هیجان از بین بره. از جمله ابزار تعدیل هیجان میشه عواطف و حجاب رو مثال زد.

      جهت دهی به هیجان هم دو صورت داره. جهت منفی و جهت مثبت. اگه جهت منفی به هیجان داده بشه موجب هرزگی رفتاری جوان میشه؛ مانند شوخیهای ناهنجار و تخریب اشیاء در اماکن عمومی و آزار و اذیتهای اجتماعی. اما اگه جهت  مثبت به هیجان داده بشه موجب خلق حماسه در جوان میشه. مانند پیروزیهای معجزه واری  که جوانان ما در جبهه ها داشتند.

      از جمله ابزار جهت دهی به هیجان میشه کارهای جمعی و برخی انواع تشویق در الگودادن به جوان رو مثال زد.