[ و فرمود : ] آن که به عیب خود نگریست ، ننگریست که عیب دیگرى چیست ، و آن که به روزى خدا خرسندى نمود ، بر آنچه از دستش رفت اندوهگین نبود ، و آن که تیغ ستم آهیخت ، خون خود بدان بریخت ، و آن که در کارها خود را به رنج انداخت ، خویشتن را هلاک ساخت ، و آن که بى‏پروا به موجها در شد غرق گردید ، و آن که به جایهاى بدنام در آمد بدنامى کشید ، و هر که پر گفت راه خطا بسیار پویید ، و آن که بسیار خطا کرد شرم او کم ، و آن که شرمش کم پارسایى‏اش اندک هم ، و آن که پارسایى‏اش اندک ، دلش مرده است ، و آن که دلش مرده است راه به دوزخ برده . و آن که به زشتیهاى مردم نگرد و آن را ناپسند انگارد سپس چنان زشتى را براى خود روا دارد نادانى است و چون و چرایى در نادانى او نیست ، و قناعت مالى است که پایان نیابد ، و آن که یاد مرگ بسیار کند ، از دنیا به اندک خشنود شود ، و آن که دانست گفتارش از کردارش به حساب آید ، جز در آنچه به کار اوست زبان نگشاید . [نهج البلاغه]
مباحث عقیدتی
ذخیره
سه شنبه 86 فروردین 14 , ساعت 7:23 صبح  
 
نوشته شده توسط سعید حمیدی زاده | نظرات دیگران [ نظر] 
درباره وبلاگ

مباحث عقیدتی

سعید حمیدی زاده
اوقات شرعی
فهرست اصلی
بازدید امروز: 4 بازدید
بازدید دیروز: 11 بازدید
بازدید کل: 108453 بازدید

شناسنامه
صفحه نخست
پست الکترونیک
پارسی بلاگ
نوشته های پیشین

فهرست سؤالات پاسخ داده شده
عناوین سؤالات
تابستان 1387
بهار 1387
بهار 1386
لوگوی وبلاگ من

مباحث عقیدتی
اشتراک در خبرنامه

 
لیست کل یادداشت های این وبلاگ

عقیدتی
عصمت
[عناوین آرشیوشده]