باسمه تعالی
*چرا پیامبر(ص) در تقسیم کار خانه امیر المؤمنین(ع)، کار خانه را به دوش حضرت زهرا(س) و کار بیرون را به عهده حضرت علی(ع) گذاشت و برای تقسیم مسئولیت در زندگی زناشوئی اینچنین به ما الگو داد؟
یکی از حکمتهای این أمر مربوط میشه به بحث حجاب و لزوم حفظ حریم عفاف زن که بحثی است دارای زوایای فراوان و در هر زاویه مطالبی مفصل و بی شمار و در اینجا صرفاً به اشاره موضوع آن اکتفا می کنم.
وجه دیگر این مسأله تحکیم کانون خانواده هست. زن خانه دار با زن شاغل سه فرق داره. زن خانه دار یک صبح تا شب به عشق شوهر تو خونه فعالیت می کنه و وقتی شوهرش از راه میرسه، انگار فرجی براش حاصل شده؛ اما زن شاغل صبح تا شب تو جامعه با این و اون سر و کله میزنه و وقتی شب با خستگی میاد خونه، میگه صبح تا حالا اونهارو تحمل می کردیم و حالا باید اینو تحمل کنیم. این در حالیه که ظرافت وجودی زن طوریه که تحمل مرد رو تو این زمینه نداره. عرصه جامعه چون محیط کار هست، عرصه خشنیه و اگه زن در این محیط خشن پا بذاره، لطافت ذاتی او زیر پای این عرصه خشن لگد مال میشه؛ لذا گوارائی وجود او در تمتع شوهر از او کاهش پیدا می کنه و در حس گیرنده درونی خودش هم از لحاظ عاطفی اختلال به وجود میاد. نکته دیگه این که زن ظرفیت جسمانی مرد رو هم نداره. وقتی شاغل باشه انرژی خودشو بیرون از خونه خرج می کنه. لذا وقتی میاد خونه، دیگه نمی تونه اونطور که باید خودشو به شوهر عرضه کنه. اما اگه زن خانه دار باشه شب آماده پاسخگوئی به نیاز شوهره و خودش هم از این روال لذت می بره. نکته سوم این که زن شاغل فرصت رسیدگی به خودش اون جوری که حق مطلب رو ادا کنه رو نداره و این باعث انحراف شوهر میشه. اما زن خانه دار می تونه خودشو طوری مهیا کنه که مرد دیگه بیرون از خونه موردی بهتر از همسر خودشو پیدا نکنه. البته عدم مصلحت اشتغال زن استثناءهائی هم داره؛ مثلاً اگه شوهر کارش طوری باشه که مأموریتهای چند روزه بره، همسرش دیگه نمی تونه تنها تو خونه بمونه.
بعضیها میگن زن می تونه کمک خرج شوهر باشه. اما غافلن از این که مصلحتهای مهمتر از مسائل اقتصادی هم در زندگیشون هست و چنین کسانی به استحکام کانون خانواده از لحاظ عاطفی توجه ندارن. در حالیکه اگه این مسأله تضمین بشه، زندگی با هر نوع فشار اقتصادی باز هم شیرینه؛ اما وقتی فقط مسائل اقتصادی محور مصلحتها قرار بگیره، تو هر پستی و بلندی ناچیزی کانون خانواده متزلزل میشه. اینکه پیامبر اکرم(ص) در تقسیم کار منزل امیر المومنین(ع)، حضرت زهراء (س) را عهده دار کارهای خانه و علی(ع) را عهدار دار کارهای بیرون از خانه کرد و این تقسیم کار را الگوئی برای ما قرار داد بی حکمت نیست.
و اما وجه دیگر این تقسیم کار وجه اجتماعی اون هست. امروزه صرف نظر از عدم استفاده درست از فرصتها در بحث اشتغال و عدم تعادل اجتماعی و مساوات میان افراد در تعدد شغل، باید گفت: اشتغال زن یکی از عوامل بحران اشتغال در جامعه هست. البته منظور من به هیچ وجه این نیست که هیچ زنی نباید شاغل بشه. چرا که در بسیاری از عرصه ها مانند عرصهای پزشکی و تعلیمی حضور زن برای اشتغال الزامی است و نیز از طرفی زنانی هستند که هیچ قیّمی ندارند و ناگزیر به کار و اشتغال هستند. اما باید مصلحتهای لازم در این امر در نظر گرفته بشه و به ضرورتها و عدم ضرورتها در این امر توجه بشه ونیز از جهتی دیگر، تناسب شغل با شئون افراد و جنسیت آنها هم باید در نظر گرفته شود که متأسفانه در بحث اشتغال در جامعه ما، برای هیچیک از ابعاد فوق سیاست درست و لازم به کار گرفته نشده است. چراکه اگر بناست مردان مأمور به تهیه نفقه باشند، نباید در غیر ضرورت فرصتها را از دست آنها گرفت.
